Filmy samotność, walka, lata 70.

Fikcyjna biografia autentycznego prezentera telewizyjnego Chucka Barrisa, który przez wiele lat prowadził program "Gong Show". Jednak praca ta była zaledwie przykrywką dla jego "prawdziwej" działalności. Barris bowiem był płatnym zabójcą pracującym na zlecenie CIA.

Film jest ekranizacją książki Winstoona Grooma, która opowiada o losach Forresta Gumpa (Tom Hanks) - niezbyt rozgarniętej osoby, za to wyjątkowo wrażliwej. Już od najmłodszych lat Forrest był poniżany przez rówieśników, którzy wyśmiewali się z niego przy każdej okazji. Jedyną osobą, która darzyła go sympatią była Jenny Curan (Robin Wright), dziewczyna, której nie przeszkadzał niski iloraz inteligencji chłopca. Z biegiem lat ich drogi się rozeszły, a Forrest stał się gwiazdą footballu, ze względu na to, że zawsze bardzo szybko biegał. Jako dorosły mężczyzna trafił do wojska, skąd został wysłany do Wietnamu na front. Tam poznał kolejną bratnią duszę - Bubbę (Mykelti Williamson). Po wojnie dostał odznaczenie i zaczął karierę jako wybitny gracz w ping-ponga. Po pewnym czasie postanawia założyć własną firmę, zajmującą się krewetkami...

Nastolatka z pomocą przyjaciół walczy z wampirami, demonami i innymi piekielnymi stworzeniami.

Santa Barbara, rok 1979. Okres protestów i ważnych zmian kulturowych. 50-letnia Dorothea Fields (Annette Bening) wychowuje syna Jamiego (Lucas Jade Zumann). Prosi, by dwie młode kobiety zajęły się nastolatkiem, bo są wyzwolone i otwarte na nowe spojrzenie na świat: Abbie (Greta Gerwig), punka, artystka o buntowniczym usposobieniu, i jej sąsiadkę, inteligentną 17-latkę Julie (Elle Fanning).

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".